nyamira.reismee.nl

Verbouwen

Zoals gezegd ben ik in oktober weer in Nyamira geweest. Het was een fijn en bijzonder weerzien. Deze keer verbleef ik op een ander adres. Op dit adres was een verbouwing in volle gang en dus zat ik op de eerste rij om te zien hoe dat hier in Nyamira gaat. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Het werktempo ligt wel wat lager dat zal je niet verbazen. Maar dan het gereedschap waarmee gewerkt moet worden

Surprised
. Is dat alles???? Ja dus!!!!! Dan is het ineens veel logischer dat het allemaal zo lang duurt. Er is geen electrische zaag, geen elctrische schroef/boor machine etc.


Voordat ik kwam was de "natte groep" opnieuw gebouwd. De vloer van de toilet was stuk en dat is nog gevaarlijk ook. Als je er doorheen zakt val je in het gunstigste geval in de str... Maar de put is nogal diep dus voor het zelfde geld breek je een been of je nek. Rigoureus aanpakken dacht de eigenaar. Nieuwe vloer die goed verstevigd is. Twee toiletten en een badkamer en deingang aan de andere kant. Op het moment dat ik er kwam was het grootste gedeelte klaar. Het afwerken kon beginnen. Stuc werk in twee van de ruimtes, de vloer van de badkamer en ook héél belangrijk, er moesten nog twee deuren geplaatst worden. Goed de timmerlui waren er. De deuren erin hangen. ( Fijn, want dan kon één toilet als badkamer gebruikt worden, heerlijk met water spetteren zonder een modderpoeltje te creëren). Zoveel mogelijk worden materialen gerecycled. -Vooral vanuit ideologisch oogpunt-. Om het een en ander passend te maken moet er een plank door gezaagd worden, in de lengte.....Zoals ik al zei er is geen zaagtafel of iets dergelijks. Gewoon met de handzaag, streepje op de plank, plank ergens tegenaan zetten en hup zagen. Het resultaat is dan anders maar het werkt. Scharnieren zijn dan ook handig maar die moesten dan nog wel even gekocht worden. Een van de heren naar de stad voor de scharnieren. Net als hier met drie schroef gaatjes aan iedere kant van het scharnier. Groot was mijn verbazing toen ik later zag dat er aan iedere kant twee spijkers in geslagen waren. O ja, geen schroeven en schroef maschine dat is waar ook. Wat ook waar is, is dat het werkt. De deuren hangen, een beetje scheef maar ik kon lekker badderen in een ruimte met een cement vloer en water afvoer.


Op een later tijdsstip werd er in het golfplaten dak een stukje doorzichtig golfplaat gezet. Er is geen elctriciteit in de toiletten en de douce en zo'n stukje geeft voldoende licht. Je zaagt een stukje uit de metalen golfplaat op het dak en plaatst er dan een doorzichtig stukje in en.... het lekte niet eens!!! Uren heb ik gekeken naar hun werkzaamheden. De deuren, het dak, een werktafel als aanrecht, andere golfplaten aan het dakom regenwater op te vangen om te drinken/eten en voor de was.


Werken met zo weinig middelen enbeperkte of geen vak opleiding. Ik dacht vaak aan de instalatie technicus die mijn buitenkraan aangelegd heeft en aan mijn buurman die voor een timmerbedrijf werkte. Beide heren hadden een bus vol gereedschap, meer dan nodig is voor de klus waar ze mee bezig zijn. Hier werden krom geslagen spijkers weer recht gemaakt om opnieuw te gebruiken. Het gaat allemaal anders maar een ding is het belangrijk. HET WERKT ALLEMAAL ZOALS GEWENST!!! Dat is bijzonder knap.

Weer naar Nyamira

Nog twee weken -op 5 oktober- en dan ga ik weer naar Nyamira. Veel sneller dan ik maar haddurven dromen. Foto's maken, kijken, ruiken, zien en voelen.Al mijn zintuigen gebruiken om verslag te geven van wat er zoal gebeurt in Nyamira.


In iedergeval weer naar de voetbal club. De Hilversumse Club "Altius" heeft tenues gedoneerd. Natuurlijk zijn we daar erg blij mee. Zou ik eerst de tenues van 1 team krijgen later kreeg ik de tenues van zowat de hele club. Ik kon dus de mooiste shirts uitzoeken voor het team. Geloof me dat was wel een klus. Kijk maar op de foto. Vanaf oktober zal ik weer regelmatig op dit blog schrijven.

Natuur

Het gaat vooral om de foto's.

Foto's van Nyamira en van de route die op de kaart te zien is. Kijk bij foto's. Veel plezier.

Blessed Generation Children's Home

In Nyamira County, op ongeveer 25 km van Nyamira Town, ligt het kleine dorp Miruka. Sindsdecember2011 is daar het splinternieuw gebouwde weeshuis open. Dit komt omdat op 29 december 2007 ineens alles anders werd. Na de rustig verlopen verkiezingen van 27 december brak er een onverwachte golf van geweld uit. Bij het tellen van de stemmen zou gefraudeerd zijn. Vele honderdduizenden sloegen op de vlucht rond de1100 mensen overleden en enorm veel kinderen raakten hun ouders, broers, zussenen (t)huis kwijt.

Keniaanse medewerkers van de BG op een andere lokatievonden dat er hier hulp noodzakelijk was. Een aantal van hen hebben hun roots in Nyamira. Door hun initiatief en snelle handelen konden de eerste kinderen al in maart 2008 intern opgevangen worden. Aan de ene kant werd er druk gezocht naar ouders of andere familie van de kinderen, aan de andere kant werd er hard gewerkt aan een permanente opvang voor hen die niemand meer hadden om naartoe te gaan.

Na het nodige vallen en opstaan is er nu een geweldig weeshuis. (zie foto's). De kinderen zijn ECHT een Gezegende Generatie. In een mooie rustige omgeving staat een thuis. Veel ruimte om te spelen, binnen in de eetzaal of in een andere kamer tafel voetballen.Een grote speelplek bij de school met speel toestellen. Een hele grote tuin waar groente, mais etc. voor eigen gebruik worden verbouwd.Een mooie school, die bestaat uit 3 verschillende gebouwtjes in carré vorm neergezetmet in het midden daarvande lerarenkamers, dievoldoet aan alle Keniaanse eisen en meer. Zelfs de schoolinspectie was onder de indruk van de ruime, lichte klaslokalen. Het is dan ook een regeringsschool geworden en de lerarenworden door de regering betaald. De school verwelkomt ook kinderen uit de omgeving van het weeshuis. Zo heeft het huis o.a. op deze mannier een positieve invloed opde omgeving.

De dagelijkse leiding is volledig in handen van capabele Kenianen. Het management, de maatschappelijk werkers, de 'mama's' , de kok, de tuinman en de bewaker zijn allemaal Keniaans. Met zorg en professioneel wordt er gekeken welke kinderen er in het huis komen wonen. Zo wordt er onder andere altijd een huisbezoek afgelegd.De 144 beschikbare plekken willen zij zo goed mogelijk gebruiken.

Soms zijn er helemaal geen ouders en kan familie niet voor de kinderen zorgen. Als het kan gaan zij in de vakantiedan wel naar hun familie.Soms zijn de kinderen verlaten omdat ouders er niet meer voor kunnen/willen zorgen. En soms hebben zij niets meer. Een jongen vertelde mij iets over zijn leven. Hij vertelde dat hij erg blij was om bij de BG te wonen. Nu kan hij naar (kost)school. Na de gewelddadigheden bleef hij alleen achter nadat hij zijn ouders had zien sterven. Hij ging naar een grotere stad in de omgevingen heeft daar jaren als straat kind geleefd. Aan al die problemen dacht hij liever niet terug. Nu was hij bij de BG en heeft ook nog een sponsor. En dat betekend dat hij door kan leren en misschien wel kan gaan studeren op een Universiteit.

Ik denk dat 'ontwikkelingshulp' oftewel ondersteuning die leidt tot structurele verbetering en eigen initiatief een goede zaak is. Volgens mij is dat precies wat hier gebeurd is. Nog wel met en onder de BG paraplu maar ookeigen initiatiefen verantwoording door de Kenianen. Als we zo doorgaan kan de 'ontwikkelingshulp' gestopt worden. Hmmm......goed plan. Dus nog even zo doorgaan dus!

Je kunt als vrijwilliger werken bij de BG in Miruka - Nyamira. Op het terrein is een Guest House met ruime kamers, toilet en douche (vaak bucket shower) keukentje. alles wat echt nodig is. Het is een zeer rustige omgeving. Er is geen toerismeen als er al een blanke komt zal dat veelal ook komen door de GB Children's Home. Zelf heb ik in de 4 weken van mijn verblijf in Nyamiramaar twee 'witte' vrouwen gezien. Vrijwilligers bij de BG!!!

Als je meer wilt weten over de Blessed Generation kijk dan op hun site's

http://www.blessedgeneration.nl/

http://www.spirithoffaith.nl/

Nog een zakenvrouw

Niet iedereen is financiëel even succes vol als in het vorige verhaal. Deze vrouw heeft een klein bedrijfje. Een soort restaurantje. Op de ochtend dat wij in de buurt waren kwam een heerlijke bak geur ons tegemoet. Dus wij naar binnen. Primitief? Armoedig? Ik vind het meer recykelen en gewoon roeien met de riemen die je hebt. Niks doen levert ook niks op. Zij maakte op dat moment een soort oliebollen in kroket vorm. Geen idee hoe die dingen heten maar lekker!!!. We werden gastvrij ontvangen en ik mocht foto's maken.

Ook zij werkt hard. Mais zaaien en oogsten van het land. Mais kolven laten drogen. De mais korels van de kolven afhalen. Ja... met de hand hoor. Vervolgens de mais laten malen. Dan heb je ook nog de groenten enzo die je zelf moet verbouwen. Plus je huishoudelijke werk. Niks wasmachine gewoon met je spulletje naar de rivier.

Ook zij werkt hard. Om haar kinderen naar school te laten gaan. Het basis onderwijs is dan wel gratis maar een uniform en boeken moet je gewoon zelf kopen. In verhouding met haar inkomen is dat best veel geld. Maar zij werkt hard dus het kan. Een van haar zoons gaat studeren dat moet wel allemaal betaald worden. Als je gaat studeren is een laptop geen overbodige luxe. Wat kosten die dingen eigenlijk? Geen idee, ik kan mij ook niet herinneren dat ik een winkel met laptops heb gezien in Nyamira. Voor een beetje keus zal je wel naar de stad moeten. Dat is 2 uur en vele euro's verderop.

Ook zij werkt hard. Haar zoon doet zijn best en steekt ook zijn handen uit de mouwen. Daarom kan hij van de Kimori Village Youth Group een laptop lenen. Wat ben ik blij dat jullie die gegeven hebben. Nogmaals dank ook namen een hard werkende vrouw en haar zoon.

Zakenvrouw in de horeca

Het centrum van Nyamira is een lange straat. Verdwalen doe je dus niet snel. Toch was het fijn dat mijn gastheer mij wegwijs maakte. Naar de cybershop, de supermarkt, sigaretten winkel etc. Wel veel lopen en daar krijg je trek van. Zullen we gaan lunchen werd mij gevraagd. Nou graag.

Tot mijn verbazing liepen we naar de slager om vlees te kopen. Bij het er naast staande groente stalletje werden tomaten, paprika's en uien gekocht. Ja, maar hoe gaan we dit nu eten? Nou alle ingrediënten werden naar de Highway Sports Bar gebracht. 'Willen jullie dit even klaar maken? Dan doen wij nog een boodschapje en komen zo eten'. Daarvan stond ik toch even met mijn ogen te knipperen. O.k. het is geen restaurant maar toch. Tijdens de lunch werd mij duidelijk dat dit heel gewoon is. Je brengt je spullen en betaalt voor het bereiden en de ugali en groente die je erbij kunt nemen. Het smaakte ons goed.

De Highway Bar is een grote bar met verschillende ruimtes. Binnen de bar, buiten een overdekt zit gedeelte en achterin een grote ruimte. Overal hangen grote flatscreens zodat het nieuws en de sport goed gevolgd kunnen worden. Een terras zoals wij dat kennen is er niet. (Dus zetten wij gewoon een tafeltje en twee stoelen voor onszelf buiten neer.)

Het management van de bar is in handen van een vrouw. In het conservatieve Nyamira een vrouw met een bar. Wie is die vrouw? Die vrouw wil ik wel eens spreken. Dat was niet moeilijk te regelen. Onder het genot van een Keniaans biertje vertelde zij haar verhaal. Zij is 47 jaar,moeder van 4 kinderen en overdag werkt zij als administratief medewerker/manager in het ziekenhuis. Al 18 jaar runt zij in een bar. Eerst een stukje verder op en de laatste twee jaar de Highway Bar. Dat is/was inderdaad niet altijd makkelijk. Iemand die alcohol verkoopt is zo wie zo niet populair in het christelijke Nyamira. In andere delen van Kenia is het makkelijker. Als vrouw is hetdan nog moeilijker en moet je stevig in je schoenen staan. Grenzen trekken naar de klanten en naar de buiten wereld. Als iemand haar aanspreekt op de verkoop van alcohol antwoordt zij vrolijk:' Er isook frisdrank en alcoholvrij bierte koop, niemand hoeft alcoholte kopen'. Mensen die vervelend dronken zijn worden vriendelijk doch dringend verzocht het pand te verlaten.

Ook het personeel let hier goed op. Een studenten avondje in de grote ruimte met een biertje en goede muziek, nou ja dat vonden de studenten. Dan wordt er natuurlijk ook gedanst. Toen op een gegeven moment het dansen wat al te 'uitdagend' werd greep een van de bar jongens in. Rustig, beheerst zonder veel ophef en voordat het uit de hand kon lopen. De aangeschoten jonge dame in kestie, trouwens niet een van de studenten, verliet korte tijd later de bar. Het feestje bleef gezellig met muziek dansen en een biertje.

Een vrouw in Nyamira met vier kinderen, een full-time baan en een grote bar. The money is good. Zij kan haar kinderen goed onderhouden en laten studeren.Het is wel hard werken. De dagelijkse leiding is in handen van haar oudste zoon. In princiepe vindt zij dat je zakelijk en privé moet schijden maar dit gaat goed. Verder zijn er plannen om distributie punt te worden. Zakelijk zijn er echter nog wat haken en ogen. Los van het feit dat je een gegarandeerde afname moet hebben heb je ook een goede, diefstal proof, opslag nodig. Dat vraagt vele duizenden euro's aan start kapitaal. Dat is er niet want de opleiding van de drie nog naar school gaande kinderen vindt zij veel belangrijker.

Stiekum ben ik wel jaloers op haar. Haar doorzettings vermogen, zakelijk inzicht en vooral haar energie om het allemaal te kunnen doen. Wat een geweldig mens.

Nyamira Olympic Football Club

www.nyamiraolympicfc.webs.com.

Smile


Kenia is een sport land. Voetballen staat boven aan. Sport is dus een makkelijke manier om jongeren bijeen te krijgen en te activeren. Dat gebeurt ook in Nyamira. De Nyamira Olympic Football Club bestaat sinds 2002 en heeft in 2005 en 2010 een prijs gewonnen. Voor mij heel verbazing wekkend als ik zie waarmee zij moeten werken.


Hun visie is in mijn ogen hoog gegrepen maar hun missie raakt mij recht in het hart.


Het vermeerderen, coördineren, het doen opleven en koesteren van de dromen, vaardigheden en talenten van wezen, kwetsbare jongeren en kinderen.(zie foto).


Het doel is dus groter dan een potje voetbal of een hoop geld winnen. Hoewel als er goede spelers naar het buitenland gaan en veel geld krijgen bloeit de thuis basis van de voetballer op. Maar op dit moment zijn er flink wat uitdagingen.Ondertussen gewoon doorgaan.


  1. Competitie spelen buiten de eigen stad. Hoe kom je bij je tegenspeler? Het vervoeren van de spelers en trainers kost geld. afhankelijk van de afstand kan dat oplopen tot €45.00. Bedenk wel dat er geen ouders zijn die met hun auto heen en weer kunnen rijden.
  2. Onvoldoende voetbal tenues. We spelen met 11 man maar minstens 2 hebben geen club kleding. Dat kan niet als je op een beetje niveau wil spelen. (het talent is er)
  3. Onvoldoende BALLEN. Dat kun je je niet voorstellen hier. Al jaren spelen zij met dezelfde bal. Een nieuwe, gewone basisbal, kost ongeveer € 30.00. De jonge spelers, vaak studenten of werkeloos, kunnen dat bijna niet bij elkaar sparen. Dat duurt lang.
  4. De club heeft een financiële dip. Dit heeft ook gevolgen voor de prestaties. Ook omdat het registreren van de club waardoor zij mee kunnen doen aan bv. de provinciale wedstrijden is vrij hoog. (weet niet meer precies maar was een paar honderd euro. Scheidsrechters enzo worden daatr van betaald) Jammer want het niveau van de spelers is goed genoeg.
  5. Onvoldoende traings materiaal. Geen ruimte voor theorielessen en ik heb spelers zien trainen op blote voeten.
  6. Dit werkt vaak demotiverend. Wat volgens mij niet zo raar is.

Bijzonder vind ik dan ook de gedrevenheid en volharding van managers, trainers en ook de spelers zelf. Doorgaan en de jongeren die er bereikt kunnen worden niet in de steek laten.


Ik, als anti voetbal fan, was verbaasd en onder de indruk.Ik wist niet goed wat ik ervam moest zeggen behalve: "Als de droom van provinciale wedstrijden nog niet verwezenlijkt kan worden voetbal door om het plezier in het spel".

De kapperszaak

Na aankomst in Nairobi op bezoek geweest bij een kapsalon.

De eigenaresse is ook nog moeder van 3 kinderen. De jongste is 6 maanden.

Haar echtgenoot heeft gelukkig ook werk en mede daardoor heeft zij gelukkighulp met de verzorging van de kinderen. Het blijft hard werken!

En zie! Je haar kan gewassen worden met warm water. Dat wordt echter gemaaktdoor een dompelaar in het water te zetten. Niet zomaar uit de kraan. Kom daar hier maar eens mee aan zetten.

Natuurlijk wilde zij mijn haar ook even doen. Geweldig vinden zij die stijle pieken. Mag er wat olijf crème in? Ja hoor dat mag. Nog stijler, plat langs mijn hoofd werd mijn haar gemodelleerd. Gelukkig zijn daar geen foto's van.